♥ก่อนจะมาเป็นพิราบและภาคภูมิใจอยู่ทุกวัน♥
ก่อนจะมาเป็นพิราบ ก่อนจะมีคลับที่น่ารักแบบนี้ มันไม่ใช่ความคิดของใครคนใดคนหนึ่งแต่ด้วยที่เรามีใจที่คิดร่วมก่อตั้งคลับด้วยกัน มีแนวทางที่มุ่งมองไปทางเดียวกัน กับคำถามที่ว่า...ผมอยากก่อตั้งคลับพิราบ..??.....ทุกคนเห็นดีและยินดีด้วยพร้อมใจสนับสนุนอย่างเต็มที่ จนพวกเราได้มีคลับ “คลับพิราบสื่อสาร” อยู่จนถึงทุกวันนี้ ได้เล่นได้ศึกษาเล่นด้วยกันและร่วมแข่งขันตามรายการต่างๆ อาจมีแพ้บ้างชนะบ้างเราก็ยังยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เล่น ได้เจอสิ่งใหม่ๆ ได้ประสบการณ์ ได้เพื่อนมิตรภาพเพิ่มขึ้นอีกมากมาย ความสุขความอบอุ่นแบบนี้จะยังไม่ไปไหน หากเราทุกคน รัก ผูกพันธ์และช่วยเหลือกันอย่างสม่ำเสมอและพูดคุยกันด้วยความเข้าใจ พวกเราเหล่าพิราบ จะมีแต่ควาสุขกายและสุขใจ เล่นปังย่าอย่างสนุกสนาน และทุกคนจะภาคภูมิใจที่ได้เป็นพิราบ ได้เป็นหนึ่งของสมาชิก ที่จะร่วมสร้าง ร่วมส่งเสริมคลับเล็กๆ ที่มีใจที่เอื้ออารีย์และใจที่อบอุ่น ให้ทุกคนได้รับรู้ว่า เราพิราบไม่เก่งเรื่องการแข่งขันนัก แต่เก่งในเรื่องมิตรภาพ สื่อสาร สารรัก สารสัมพันธ์ สารไมตรีที่ดีงาม จนให้ทุกคนในเกาะปังย่าต้องกล่าวขาล ว่า... "คลับพิราบสื่อสาร" คือคลับที่เอื้ออารีย์และมีใจที่อบอุ่น อยู่คู่กับเกาะปังย่าสืบต่อไป.
"มุ่งสู่ที่ราบสูงบนภูใหญ่" (เที่ยวป่าเหนื่อยแต่สนุกเพิดเพลินกับธรรมชาติ)
สวัสดีครับทุกท่าน..ที่ได้เข้ามาอ่านบทความบวกความประทับใจของผมและของทุกคนที่รักธรรมชาติ..ครับ ปีใหม่ทุกครั้ง พวกเราจะรวมตัวกันออกเดินทางมุ่งสู่ป่าเขา เพื่อรับกลิ่นอายของธรรมชาติภายใต้ชื่อว่า “กลุ่มพิราบเดินดง” การเดินทางถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อย หนทางจะลำบากเพียงใดก็ไม่หวั่น เหงื่อไหลหยดท่วมตัวตลอดเส้นทางของการเดินป่า แถมด้วยกระเป๋าสำภาระที่หนักเอาการ ต้องทนแบกขึ้นเขาไปด้วยเหนื่อยอ่อนหล้าแทบใจจะขาด แต่ก็ทนได้ก็ยังยิ้มอย่างมีความสุขเพระเส้นทางที่เดินชั่งท้าทายและสวยงามตลอดทุกย่างก้าว วิวจุดไหนสวยสุดๆ ก็พร้อมเก็บภาพอันประทับใจไว้ดู ยิ่งป่ายปีนขึ้นสูงเท่าใดก็ยิ่งสวย ทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้นตื่นตาและตื่นใจไปกับธรรมชาติที่แปลกตาและสวยงามที่โลกได้สร้างมา จุดเด่นของธรมชาติบวกกับความปลื้มปิติของความสุขก็ในวันปีใหม่นี่แหล่ะครับ ตลอดเส้นทางที่ป่ายปีนภูสวยต้องเดินสวนทางกับผู้คนมากมาย และหลากตา บางกลุ่มก็กำลังเดินขึ้นและบางกลุ่มก็กำลังเดินลง ตรงจุดนี้แหละทีแสนจะประทับใจและชื่นใจเป็นที่สุด กับการยิ้มทักทายและสวัสดีให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันเลย คำว่า “สวัสดีปีใหม่ค่ะ-ครับ” จึงเป็นที่นิยมของผู้คนที่ได้ไปป่ายปีนภูในช่วงวันปีใหม่.. ครับ..จะพิสูทธิ์ความรักแท้หรือเพื่อนแท้ ก็เมื่อต้องปีนเขานี่แหละครับ บางคู่ก็ทนเพื่อเธอได้บางคู่ก็เกี่ยงงอนกันบ้าง จึงไม่แปลกเพราะมันเหนื่อยเหลือเกิน แต่ก็ประคับประคองกันขึ้นไปได้ และในที่สุดพวกเราก็มาถึงจุดที่สูงที่สุดของภูใหญ่จนได้ ถึงแล้ว..ถึงแล้ว..สุดยอด.. ต่างพากันตะโกนอย่างกึกก้องด้วยความดีใจและภูมิใจที่ได้มาถึงหลังคาภูใหญ่ ความสูงประมาณ 2,000 เมตร ของระดับน้ำทะเล เหลี้ยวแรงพลันกับฟื้นคืนมาเกือบเหมือนเดิม เมื่อมาถึงที่หมายและออกสำรวจหาบริเวณตั้งแค้มป์กางเต้นท์จับจองพื้นที่ เพราะช่วงปีใหม่ผู้คนค่อนข้างเยอะมาก คนที่ช่วยกันกางเต้นท์ก็ทำไป และคนที่ช่วยกันทำอาหารก็ทำไป เพราะทั้งเหนื่อยและหิวมากๆ เหมือนดั่งคำว่ากินข้าวเหนียวปั้นอร่อยเหมือนได้กินพิชซ่าดีๆ นี่เอง พอได้กินอาหารอิ่มหนำสำราญแล้วถึงช่วงเวลาต่างคนต่างพักผ่อนเอาเรี่ยวแรง ตกเย็นเป็นเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงที่ทุกคนต้องออกมาเชยชมพระอาทิตย์ยามเย็น ชั่งสวยงามเหลือเกิน..พระอาทิตย์สาดแสงลงมากระทบกับกิ่งไม้ใบอ่อนและยอดหญ้า ฉากหลังเป็นยอดภูไกลๆ รับกับแสงอาทิตย์สาดส่องลงมาพอดี เป็นภาพที่เหนือคำบรรยายจริงๆ จึงไม่พาดที่จะถ่ายภาพเก็บไว้เข้าในอัลบัมส่วนตัว ผู้คนต่างเชยชมพระอาทิตย์จนลับขอบฟ้าจึงกับแค้มป์ และร่วมกันกินอาหารกันอีกมื้อ แถมตอนกลางคืนท้องฟ้าก็เป็นใจ ดวงดาวเต็มท้องฟ้าระยิบระยับสวยงามยิ่ง อยู่ใกล้เหมือนจะเอื้อมคว้าลงมาได้ เพราะมองดวงดาวที่อยู่บนที่สูงยิ่งเห็นชัดเจนและดวงใหญ่มากสว่างสวยงามทั่วท้องฟ้า โอกาสอย่างนี้จุดหาดูและเชยชมไม่ได้ถ้าไม่ได้ขึ้นมาบนยอดภูใหญ่ที่สูงอย่างนี้ คืนนี้ทุกคนก็พักผ่อนกันตามอัตยาศัยนอนหลับฝันดีและตอนเช้าต้องตื่นขึ้นมาก่อนพระอาทิตย์ยามเช้า ถ้าใครพลาดไม่ได้ชมพระอาทิตย์ยามเช้าถือว่ามาไม่ถึงยอดภูอย่างแท้จริง ความสุขความเพิดเพลินความยากลำบากเหนื่อยแสนเหนื่อยและความท้าทายของการเต็มใจที่จะเผชิญริ้มรดชาดได้ทุกอัทรดอย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้วถ้าไม่ได้มา ทุกคนที่อยู่บนภูแห่งนี้จึงมีความรู้สึกอย่างเดียวและเสียงเดียวกันว่า “ชอบการเดินป่า รักธรรมชาติ” จึงไม่แปลกอะไรทุกๆ ปีของวันปีใหม่และวันไหนก็ตาม ต้องมีคนมาเชยชมธรรมชาติกันอย่างหนาตา และพวกเขาเหล่านี้จึงชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้เป็นอย่างดีกว่าคนทั่วไป ถ้าไม่รักกันจริงคงไม่ขขึ้นมาหรอก และวันนี้ก็เห็นบางคนและบางกลุ่มก็เตรียมเก็บข้าวของเพื่อที่จะลงจากภู บางกลุ่มก็ยังคงอยู่เชยชมรับความสุขอยู่บนภู่แห่งนี้ต่อ ส่วนพวกเราอยู่ได้สองคืนพร้อมที่จะกลับลงไปแล้ว รับความสุขควสมผูกพันธ์ความอบอุ่นที่มีให้กันบนภูแห่งนี้ไปด้วย เก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป..พร้อมเตรียมต่อสู้กับงานในวันใหม่ได้อย่างมีความสุข และสร้างงานให้มีประสิทธิภาพได้เป็นอย่างดี...จวบจนถึงวันปีใหม่อีกครั้ง
ครับ...ถ้าผู้ใดไม่เคยไปและคิดอยากจะไปเที่ยงภูต่างๆ ก็ขอให้ศึกษาหาข้อมูลให้ดี เตรียมตัวและเตรียมสำภาระที่จำเป็นเท่านั้น ให้พอกับวันและเวลาที่เดินทางตั้งแค้มป์ จะได้ไม่ต้องมัวพวงษ์กับสำภาระที่หนักอึ้ง และปรัจใจที่สำคัญที่สุดกับการเดินป่า คือ “ห้ามทำลายทรัพยากรธรรมชาติ และห้ามทิ้งขยะ” ถ้าเห็นขยะก็ควรเก็บและเพื่อนำไปทิ้งข้างล่างช่วงขาลง รักโลกต้องช่วยโลกให้หายร้อนครับ..สุดท้ายนี้ ทุกคนที่ได้อ่านบทความ “มุ่งสู่ที่ราบสูงบนภูใหญ่” คงจะได้รับประโยชน์และอยากจะไปเดินป่าบ้างไม่มากก็ น้อย ก็ขอให้มีความสุขกันทุกๆ คนครับ.
(คนเราไม่เหมือนกัน ถ้าได้ทำในสิ่งที่เราชอบก็มีความสุข...แล้วครับ)
